Living your dream...

... create new ones!

De geboekte tripjes starten, te beginnen met The Famous Uncle brains tour. Het was echter niet uncle brain, maar cousin brat, en Gus, de bus. We gaan op pad en het beloofd een speciale dag te worden. De grandioze ontvangst op de bus doet iedereen keer op keer verbazen. Je word aan al je nieuwe familieleden (voor die dag dan) persoonlijk voorgesteld. Als iedereen is opgepikt zijn we een 11 leden-tellende-familie. En gus zorgt dat we overal komen.
Gus is een bus met een eigen karakter, hij lacht, huilt en praat via Cousin Brat tegen ons. Wat we uiteindelijk doen is het volgende. Regenwoud in, limonade en koekies eten, stop bij een waterval, een hele bijzondere. Tijd voor chocolade en wat spelletjes in de bus ondersteund door de perfecte muziek.
Lunchtijd, ergens in de middle of nowhere duikt een huiskamertje op wat een restaurantje blijkt te zijn, kip van het spit, vergebakken brood, salades en cous cous. De zoete geur van een in de over klaarstaande chocoladetaart. Cousin Brat zorgt goed voor ons. Jongens kennen we Peter Andre nog, een gespierde man die net iets te overdreven zijn te gespierde lijf wast onder een waterval terwijl hij een zwoel liedje zingt? (misschien een idee om het even op youtube op te zoeken) Nou, die waterval was onze volgende stop. Tevens de plek waar de reclames van Herbal Essences gefilmd worden. Dus wat doen we... ZWEMMEN! Chillen op de rotsen achter de waterval en de wereld door een watergordijn bekijken. Maar natuurlijk ook prachtige fotos maken met rondzwaaiend-en-water-verspreidend-haar. Goed. De foto's zijn mooi maar het weer niet, geeft niet hetzelfde effect maar we komen in de buurt.
Goed, de dag gaat door, we spotten een plattypus... wasdat...? Een vogelbekdiertje, och zo zoet, die beetjes zijn gek, en heel klein, 20 cm een voor een volwassen exemplaartje. Langzaam komt er een einde aan een wazige dag maar onderweg naar Cairns toch nog even een groot klein feestje in de bus! Heel prachtig dagje.

De volgende dag moet ik vroeg op want mijn Cape Tribulation tour start. Cape Trib is de enige plek in de wereld waar het regenwoud overloop in het reef. Het great barrier reef wel te verstaan. PRACHTIG! We zitten in de bus, ik, Stuart, Chantal (daar heb ik al mijn tripjes bij geboekt, nederlandse woont in Sydney en is prettig gestoord) en de ouders van Chantal. De ouders van Chantal zijn ontzettende lieverds. We gaan even uit de bus, een bootje op om krokodillen te spotten, en jahoor, grote dikke knapen liggen lui op de oevers van het regenwoud.
Terug op de bus en nog een pauze om het regenwoud in te lopen en onder begeleiding van een gids wat dingen te proeven. Daarna worden we gedropt in onze hostels, nou jah,... het zijn meer resorten. Ik neem afscheid van Stu want die slaapt elders. Ik check in, loop een beetje rond, verbaas me over de schoonheid, en lunch. Loop naar het restaurant en daar word me gelijk een biertje aan geboden door de vader van Chanti. Prima start van de dag. We chillen wat, drinken biertjes op een verlaten strand, omgeven door mangrove en de mooiste vlinders. Dan word ik uitgenodigd voor het eten. Uit eten. In het resort. Nou. Ja graag! Echt lekker is het niet, maar die mening deel ik met Chanti en haar ouders. Langzaam valt de avond en ga ik met Chanti op pad. Midden in de nacht 3 kwartier lopen naar een ander hostel om daar wat te drinken en vervolgens weer de hele wandeling terug. Over een onverharde zandweg, in de jungle, in het licht van de maan, en niemand tegen komen. Niemand. Want cape trib is een verlaten plaats.
De volgende dag.... ohw ohw ohw, krijg er rode wangetjes van als ik eraan denk. Paardrijden. eindelijk! ik kom aan op de ranch en kijk naar de paarden. zo sloom als Donkeys. Vraag me af of daar vandaag nog beweging in komt. Maar jah. River is mijn maatje voor de 3,5 uur durende rit, een van de felste beestjes op stal. Prima! Door het regenwoud, krokodillen spotten, en galopperen over het strand. Machtig gevoel. Ik vertel de eigenaar van de ranch over mijn reisplannen en hij bied me een baan aan. En vervolgens nodigd hij me uit de middag rit mee te rijden als gids. Ik weet toch wel welke route we gereden hebben? Vraagt hij. Ik zeg, ja, nou lead them out. Huh, uuh, oke.
En dan heeft ie een verrassing voor me. Terwijl iedereen foto's maakt op het strand, wijst hij in de richting van Cape Trib(de berg) en hij vraagt me hoelang ik erover zou doen daar in gallop te komen. Ga je niet menen! Met de wind door mijn haar, een fel beestje onder me gallopeer ik over het strand. Damn, loving life is easy! Ultiem geluksmomentje was dat!
Na een fantastische dag kom ik aan in het hostel en vragen de ouders van Chanti of ik zin heb naar een restaurant te lopen, daar te eten en vervolgens op zoek te gaan naar een TV om de wedstrijd van Nederland te kijken. Tuurlijk. Het restaurant blijkt een van de beste in de Regio van Cairns te zijn. En betalen, ho maar, dat mag ik niet. Verlegen, met een heerlijk buikje vol, bedank ik voor het eten.
We vinden een tv maar we moeten nog 2 uur wachten. Die gevonden tv is in een verlaten hostel, in een verlaten zaal, alleen wij met zn vieren zijn er. Terwijl Chanti en ik aan de overkant van de weg (1km lopen) een biertje drinken om in de stemming te komen wachten de ouders van Chanti in de zaal en doen een dutje.
Tijdens het biertje drinken gebeurt er iets wat dit tot de meeste hilarische avond van mijn hele reis maakt. Ik breid er niet over uit maar de rest van de avond liggen Shanti en ik in een slappe lach, zo erg dat het pijn doet en ik bijna in mijn broek plas. Die lachkick duurde meer dan 3 uur. en ik heb ervan genoten, Chanti ook en haar ouders al helemaal. Want zij hebben de lach van Chanti 2 jaar moeten missen in real life. Deze avond heb ik me een beetje familie gevoeld. Ik ben ze ontzettend dankbaar. Vreugde, we winnen de wedstrijd maar we moeten nog een uur door de jungle lopen om thuis te komen en het is 3 uur in de nacht. Damn. Gegrom langs de kant van de weg. Is het een Dingo, een wildzwijn? Geen idee maar ik ben zo bang dat ik mijn fles goon uit mijn tas pak als wapen. Zo bang, wij alle vier, zo bang, maar zo grappig. Achteraf dan.
De volgende dag besteed ik de ochtend met het surfen van boomtop naar boomtop aan kabels, heerlijk gevoel en prachtig om op het regenwoud neer te kijken vanuit de boomtoppen.
De bus brengt ons terug naar Cairns en ik neem afscheid van Shanti en haar ouders.
En dat was het dan, mijn laatste tripjes, mijn laatste avonturen. Ik heb een vliegticket geboekt naar Sydney, op de dag dat ik terug vlieg vanuit Syd naar Londen. Het plan nog een paar dagen in Sydney te spenderen is van de baan ik blijf in Cairns en bereid me hier voor op de reis die meer dan 45 uur gaat duren in totaal.
Mijn hoofdje is al thuis. ik ben helemaal klaar, voldaan en gelukkig. Zeker na de voetbal wedstrijd vannacht tegen Brazilie, die ik heb gekeken met meer dan 100 nederlanders in een van de grootste hostels in Cairns. Een groot feest. Nu gaan we naar de halve finale en die ik gelijk ga kijken als ik dinsdag land. Waar ik dit ga kijken weet ik niet want mijn verwachte ontvangstcommite zal niet aanwezig zijn! Ik ga voor de trein! Backpacker stijl! Heerlijk.

Lieve familie, vrienden en collega's.... ik kom thuis. En ik heb er zin in. Op naar een fantastische zomer, op naar mooi weer, festivals, goede gesprekken. En veel tijd samen.

Ik ben veranderd. Heel positief veranderd. Ik was zo moe en verdrietig toen ik Nederland verliet. Ik kom terug als een bom energie, nieuwe wijsheid, nieuwe vrienden, en ook in Nederland ga ik alles uit de kast halen.

Want weet je, het leven is mooi, en de wereld is prachtig.

(de laatste foto's komen als ik THUIS ben)